 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
diff μας επιτρέπει να υπολογίσουμε την 
παράγωγο μίας παράστασης ως προς
μία ή περισσότερες εκ των μεταβλητών της, αλλά έτσι το αποτέλεσμα θα είναι 
μία παράσταση.
Εάν επιθυμούμε να ορίσουμε την  παράγωγο ως συνάρτηση, πρέπει να 
χρησιμοποιήσουμε την συνάρτηση function_diff. Τα παραδείγματα που 
ακολουθούν, διευκρινίζουν τις έννοιες.
E:=x^2-1; diff(E); f:=unapply(E,x); diff(f(x)); f1:=function_diff(f);f1(x);Προσοχή: Έχοντας ορίσει μία συνάρτηση, π.χ.
f(x):=x^2-1,
 δεν μπορούμε να ορίσουμε την  παράγωγό της ως συνάρτηση γράφοντας 
f1(x):=diff(f(x)), διότι με αυτόν τον τρόπο, 
το x 
έχει δύο ασυμβίβαστες έννοιες:  από την μία είναι η μεταβλητή της 
παραγώγου και από την άλλη είναι το όρισμα της συνάρτησης f1. 
Πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε είτε
f1:=unapply(diff(f(x)),x)
είτε
f1:=function_diff(f)
χωρίς να εμφανίζεται η μεταβλητή 
x.
Η συνάρτηση diff εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε συνδυασμό μεταβλητών, 
και μας επιτρέπει να υπολογίζουμε μερικές παράγωγους.
E:=sin(x*y) diff(E,x) diff(E,y) diff(E,x,y)-diff(E,y,x) simplify(ans())Εάν το δεύτερο όρισμα της συνάρτησης
diff είναι  μία λίστα,
το αποτέλεσμα είναι μία λίστα μερικών παραγώγων. Παραδείγματος χάρη,
 για να υπολογίσουμε την κλίση (το ανάδελτα) του sin(xy) γράφουμε:
diff(sin(x*y),[x,y]) (μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε 
την συνάρτηση grad). 
Ειδικές εντολές μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε κλασικούς συνδυασμούς 
μερικών παραγώγων.
| Παράγωγοι | |
| diff(ex,t) | παράγωγος μίας παράστασης ως προς t | 
| function_diff(f) | Η συνάρτηση της παραγώγου μίας συνάρτησης | 
| diff(ex,x$n,y$m) | μερικές παράγωγοι | 
| grad | κλίση (ανάδελτα) | 
| divergence | απόκλιση | 
| curl | στροβιλισμός | 
| laplacian | Λαπλασιανή | 
| hessian | πίνακας Hesse | 
 
 
 
 
 
 
 
 
